فرود آمدن حضرت روح الله، عیسی مسیح (ع)از آسمان، در آخرالزمان، مورد اتفاق تمام مسلمانان است.بیشتر مفسران این آیه را كه می فرماید.«هیچ یك از اهل كتاب (تورات و انجیل)نیست مگر آنكه پیش از مرگ، به او (عیسی)ایمان آورد و او نیز روز قیامت بر آن گواه باشد».به همین معنا تفسیر كرده اند، مؤلّف كتاب «مجمع البیان»این تفسیر را از ابن عباس و دیگران نقل نموده، می گوید:طبری نیز این تفسیر را پذیرفته است.علامه مجلسی این تفسیر را از امام باقر(ع)روایت كرده است كه فرمود:«پیش از قیامت، (عیسی)به دنیا فرود آید و هیچ یك از ملت های یهود و مسیح نماند، مگر آنكه قبل از مرگ به او ایمان آورد و آن حضرت پشت سرمهدی (ع)نماز گزارد».
روایات فرود آمدن مسیح در منابع شیعه و سنی فراوان است؛ از جمله این روایت مشهور از پیامبر (ص)كه فرمود: «چگونه خواهید بود آنگاه كه عیسی بن مریم در میان شما فرود آید و پیشوای شما از خود شما باشد».این روایت را جمعی از علمای اهل سنت، از جمله بخاری و دیگران در باب «فرود آمدن عیسی»آورده اند.
ابن حماد حدود سی روایت را تحت عنوان «فرو عیسی بن مریم(ع)و روش او»و تحت عنوان «مدت حیات مسیح بعد از فرود»آورده است؛ از جمله روایتی كه از پیامبر(ص) نقل شده است:«سوگند به آنكه جانم به دست اوست، به یقین عیسی بن مریم(ع)به عنوان داوری عادل و پیشوای دادگر در میان شما فرود آید.او صلیب را بشكند، خوك را بكشد و مالیات را بردارد، اموال مردم به قدری زیاد شود كه دیگر كسی مالی قبول نكند».
و در همین مأخذ آمده است :«پیامبران به دلایلی با یكدیگر برادرند.آیینشان یكی و مادرانشان مختلف است.نزدیك تر ینشان به من عیسی بن مریم است، زیرا بین من و او پیامبری نیست.او در میان شما فرود خواهد آمد پس او را بشناسید، مردی چهارشانه و سرخ و سفید گونه است، خوك را می كشد، صلیب را می شكند، مالیات را بر می دارد و به جز اسلام آیینی را قبول نمی كند.دعوت او فقط در راستای پروردگار جهانیان است».
در شماری از روایت های ابن حماد به اماكن متعددی به عنوان محل فرود عیسی(ع)اشاره شده است، از جمله قدس شریف، پل سفید بر دروازه ی دمشق، كنار مناره ای در محل دروازه ی شرقی دمشق و دروازه ی لدّ در فلسطین.
براساس این روایات ابن حماد، مسیح پشت سر امام مهدی (ع)نماز می گزارد و هر سال به حج خانه ی خدا مشرف می شود.مسلمانان به همراه او به نبرد با یهود، روم و دجال می پردازند.آن بزرگوار پس از چهل سال زندگی رحلت می كند و مسلمانان پیكر او را به خاك می سپارند.
در روایتی از اهل بیت(ع)آمده است كه امام زمان(ع) مراسم دفن او را به طور آشكار و در برابر دیدگان مردم برگزار می كند تا دیگر مسیحیان حرف های گذشته را درباره ی او بر زبان نیاورند و پیكر او را با پارچه ای كه دستباف مادرش حضرت مریم (س)است كفن نموده، در قبر مریم در قدس به خاك می سپارند.
با توجه به آیه ی قرآن كه:«هیچ كس نیست مگر اینكه به او ایمان آورد»می توان گفت همه ی ملل مسیحی و یهودی پس از نزول مسیح به او ایمان می آورند.شاید فلسفه ی عروج او به آسمان و طولانی شدن عمرش برای ایفای نقش بزرگی است كه در مرحله حساس و تاریخی ظهور امام زمان(ع) بر عهده می گیرد تا مسیحیان عالم كه احتمالاً بزرگ ترین قدرت جهانی و جدی ترین مانع برپایی حكومت و تمدن الهی حضرت مهدی (ع)اند، از سر راه برداشته شوند.
از این رو طبیعی است كه با ظهور مسیح، جهان مسیحیت خرسندی عمیق خود را با برپایی تظاهرات گسترده ی مردمی ابراز نماید و فرود عیسی (ع)را برای خود در برابر ظهور مهدی (ع)برای مسلمانان، موهبتی الهی پندارند و طبیعی است كه حضرت مسیح (ع)از كشورهای مختلف آنان دیدار كند و خداوند نشانه ها و معجزه هایی را به دست او آشكار سازد و جهت هدایت تدریجی مسیحیان به اسلام در دراز مدت اقدام نماید.در نتیجه، نخستین نتایج سیاسی فرود مسیح كاهش دشمنی حكومت های غربی نسبت به اسلام و مسلمانان و به گفته ی روایات، انعقاد پیمان صلح و آتش بس بین آنها و حضرت مهدی (ع)خواهد بود.
ممكن است نماز گزاردن مسیح، پشت سر امام مهدی (ع) پس از نقض قرارداد صلح توسط غربی ها و اقدام آنان به جنگ با لشكری انبوه در منطقه باشد و در پی آن مسیح موضع صریح خود را در طرفداری از مسلمانان اعلام و پشت سر حضرت مهدی (ع)نماز گزارد.
اما شكستن صلیب و كشتن خوك، بعید نیست كه پس از جنگ غربی ها در منطقه و شكست آنها به دست مهدی(ع) باشد.این نكته نیز قابل توجه است كه امواج خروشان حمایت های مردمی از مسیح تأثیر شگرفی بر حكومت های غرب، قبل از نبرد بزرگ آنها با حضرت مهدی (ع) خواهد داشت.
اما ماجرای ظاهر شدن دجال، با توجه به روایات، به احتمال قوی مدتی نه چندان كوتاه، پس از برپایی حكومت جهانی حضرت مهدی (ع)و رفاه عمومی ملت های جهان و پیشرفت حیرت انگیز علوم به وقوع خواهد پیوست.
خروج دجال جنبشی بر اساس لاابالی گری و نشأت گرفته از توطئه ی یهود و همانند جریان «هیپی گری»غربی است كه ناشی از عیش و نوش و خوش گذرانی است.البته جنبش دجال یك چشم بسیار پیشرفته و دارای ابعاد عقیدتی و سیاسی گسترده ای است كه تمامی ابزارهای علمی روز را در تبلیغات و ترفند هایش به كار می گیرد و یهودیان كه در پشت این حركت قراردارند، از او پیروی كرده، با فریب دختران و پسران جوان آنان را در راستای اهداف خود قرار می دهند و می توان گفت كه فتنه و آشوب دجال بر مسلمانان فتنه ای سخت و ناگوار خواهد بود.
در باره ی روایاتی كه می گویند:مسیح (ع)دجال را می كشد، باید دقت و بررسی به عمل آورد زیرا این عقیده مسیحیان است كه در «انجیل»آنان آمده، در حالی كه فرمانروای حكومت جهانی، بنا بر نظر تمامی مسلمانان، حضرت مهدی (ع)است و مسیح (ع)نقش یاور و پشتیبان او را بر عهده خواهد گرفت.در روایات اهل بیت (ع)آمده است كه مسلمانان به رهبری حضرت مهدی (ع)دجال را به هلاكت می رسانند.
پیمان صلح بین امام (ع)و غربی ها
از روایات فراوانی كه مربوط به این پیمان است، می توان پی برد که محتوای اصلی پیمان، برقراری صلح، عدم تجاوز و همزیستی مسالمت آمیز است.به نظر می رسد هدف امام(ع)، ایجاد بستری مناسب برای فعالیت های خود و برنامه های حضرت مسیح (ع)است تا او بتواند به شكل طبیعی در هدایت ملل غربی گام بردارد، تحولی در عقاید و سیاست های آنان به وجود آورد و انحرافات حكومت ها و تمدن های غرب را بر ملا سازد.از روایات مربوط به این قرارداد می توان فهمید، بین این صلح و صلح حدیبیّه كه پیامبر گرامی (ص)با قریش منعقد كرد شباهت زیادی وجود دارد.در صلح حدیبیّه؛ متاركه ی جنگ به مدت ده سال مورد توافق طرفین قرار گرفت و خداوند آن را فتح المبین نامید، اما زمامداران ستمگر قریش این عهد و پیمان را یك جانبه شكستند و از نیّات خود پرده برداشتند و همین عمل آنها، انگیزه ی روی آوردن مردم به اسلام و مجوزّی برای سركوبی مشركان گردید.در این صلح نیز غربی ها دست به پیمان شكنی می زنند و از خصلت طغیان و تجاوز خود پرداه بر می دارند.به گفته ی روایات، با یك میلیون سرباز، منطقه را به جنگ و آشوب كشانده، پیكار بزرگی به وجود می آورند كه از نبرد آزادی قدس نیز بزرگ تر خواهد بود.از پیامبر (ص)روایت شده كه فرمود:«بین شما و روم چهار پیمان صلح برقرار گردد كه چهارمین آنها به دست مردی از خاندان هرقل است و سال ها (یا دوسال) به طور انجامد.مردی از قبیله عبدالقیس به نام سؤدد بن غیلان پرسید:در آن روز پیشوای مردم چه كسی خواهد بود؟ فرمود:مهدی از فرزندانم».
از حذیفة بن یمان منقول است كه گفت:«پیامبر خدا(ص)فرمود:بین شما و بنی اصفر (رومی ها با اروپایی ها)صلحی برقرار شود ولی آنها در مدت بارداری زن (یعنی 9 ماه)به شما خیانت كنند و با هشتاد لشكر از راه زمین و دریا حمله ور شوند.هر لشكر شامل دوازده هزار سرباز است.آنها بین یافا و عكّا فرود آیند. فرمانروای آنها كشتی هایشان را به آتش كشد و به یاران خود گوید:از سرزمینتان دفاع كنید.آنگاه جنگ و كشتار از دو طرف آغاز شود.سپاهیان به كمك یكدیگر بشتابند. حتی كسانی كه در حضرموت یمن هستند به یاری شما آیند. در آن هنگام خداوند با نیزه، شمشیر و تیر خود، بر آنها هجوم آورد و به سبب آن بزرگ ترین كشتار در میانشان واقع گردد».
منعای جمله:«خداوند با نیزه -به آنها هجوم آورد» این است كه خداوند مسلمانان را به كمك فرشتگان و امداد غیبی علیه دشمنان یاری فرماید.
در صفحه 142 كتاب ابن حماد آمده است:«رومی ها بین صور تا عكّا لنگر اندازند، آن هنگام است كه فتنه ها آغاز شود».
همچنین در صفحه 115 آن آمده است:«خداوند دو كشتار میان مسیحیان مقدّر نموده كه یكی واقع شده و دیگری باقی مانده است».
و نیز آمده است:«آنگاه خداوند، باد و پرندگان را بر ما مسلط كند.پرندگان بال های خود را به صورت آنها بكوبند تا چشمانشان از حدقه درآید.زمین آنها را در خود فرو برد.پس از آن دچار صاعقه و زمین لرزه شده، زمین زیر پایشان گود شود.خداوند صبر كنندگان را یاری كند و آنان را پاداش نیك دهد، همچنان كه یاران محمد (ص)را پاداش نیك بخشید و دل ها و سینه هایشان را مالامال از شجاعت و جرئت گرداند».
چنین به نظر می رسد كه هدف غربی ها از پیاده كردن نیرو بین یافا و عكّا یا بین صور و عكّا، چنانچه در این دو روایت آمد، باز گرداندن مجدد فلسطین به یهودیان از یك سو و تعیین قدس به عنوان هدف نظامی جهت توجیه هجوم آنها از سوی دیگر است.
در روایت بعدی می خوانیم كه آنان نیروهای خود را در طول سواحل از عریش در مصر تا انطاكیه در تركیه پیاده می كنند.از حذیفة بن یمان نقل شده كه گفت:«پیامبر خدا را پیروزی و فتحی نصیب شود كه همانند آن از زمان بعثت وی رخ نداده است.عرض كردیم:ای رسول خدا این فتح و پیروزی برشما مبارك باد، آیا جنگ پایان می یابد؟ فرمود:هرگز، هرگز، سوگند به كسی كه جانم به دست اوست، ای حذیفه، پیش از آن، شش حادثه واقع شود... حضرت آخرین آنها را فتنه ی روم یاد کرد كه آنها به مسلمانان خیانت كرده و با هشتاد لشكر در فاصله ی بین انطاكیه تا عریش فرود آیند».
در روایت مربوط به فرود عیسی (ع)آمده است كه جنگ در آن زمان پایان خواهد یافت و تأیید این مطلب، جنگ های امروز مسلمانان با رومیان (غربی ها)است كه پایان نیافته و نخواهد یافت تا حضرت از پس پرده ی غیبت خارج شده،مسیح از آسمان فرود آید و خداوند ما را بر آنها در مرحله ی طغیان جهانی شان پیروز گرداند.در روایت آمده است كه:«در فلسطین دو درگیری با رومیان اتفاق افتد كه یكی از آنها «گل چین»و دیگری «درو»نامیده می شود».یعنی جنگ دوم، نابود كننده تر از جنگ اول خواهد بود.
روایت بعدی به این معنا اشاره می كند كه نبرد مهدی (ع) با غربی ها جنگی نابرابر است و البته به ظاهر موازنه ی قدرت به نفع آنهاست.از این رو، برخی بُزدلان عرب به آنها می پیوندند و بقیه بی طرف می مانند.ابن حماد به نقل از صفوان در تفسیر این آیه كه فرموده است:«شما به زودی به سوی قومی بسیار قدرتمند فراخوانده شوید»می گوید: خداوند عرب ها را در آغاز اسلام به جنگ با كفار دعوت نمود، آنها گفتند:«مال، زن و فرزندان، ما را سرگرم و مشغول داشته است»خداوند فرمود:«شما به زودی به سوی قومی بسیار نیرومند فراخوانده شوید»، آنها بار دیگر در جنگ با روم همان گویند كه در آغاز اسلام گفتند آنها تهدید آخر آیه در باره ی آنها تحقق یابد كه «خداوند شما را به عذابی دردناك كیفر دهد».
صفوان می گوید:«استادان ما چنین نقل كرده اند كه در آن روز گروهی از عرب ها از دین برگشته، مرتد شوند و برخی دیگر دچار تردید شده، از نصرت و یاری اسلام روی گردان شوند».
از دین برگشتگان آنان اند كه از رومیان حمایت می كنند و روی گردانان از یاری اسلام، همان افراد بی طرف اند و به دست حضرت بعد از پیروزی بر رومیان، به عذابی دردناك گرفتار شوند.روایتی از ابن حماد نقل شده كه، اجر شهیدان این جنگ را معادل پاداش شهدای بدر در كنار پیامیر(ص) می داند:«پیامبر (ص)فرمود:برترین شهیدان در زیر آسمان از آغاز خلقت عبارتند از :هابیل كه به دست قابیل ملعون، مظلومانه كشته شد، پس از او پیامبرانی كه به دست امت های خود شهید شدند در حالی كه برای هدایت آنها مبعوث شده بودند و سخنشان این بود كه پروردگار ما خداست و مردم را به سوی او دعوت می كردند، سپس مؤمن آل فرعون و آنگاه صاحب یاسین و بعد حمزه پسر عبدالمطلب و بعد كشتگان جنگ بدر و بعد کشتگان جنگ احد،آنگاه کشتگان حدیبیّه و پس از آن كشته های جنگ احزاب و سپس كشتگان حنین و پس از آن كسانی كه بعد از من به دست خوارج طغیانگر و نابكار كشته شوند، بعد از اینها مجاهدان راه خدا...تا آنكه كارزار بزرگ دوم اتفاق افتد كه كشتگان آن همچون شهدای بدر خواهند بود؟
شاید عبارت كشتگان حدیبیّه كه در روایت وارده شده اشتباه یا اضافه باشد، زیر منابع تاریخی وقوع جنگ یا كشته ای را در حدیبیه درج نكرده اند.
ولی در منابع شیعه به نقل از اهل بیت(ع)آمده است كه برترین شهیدان در پیشگاه خدا، یاران سالار شهیدان، امام حسین (ع)و شهیدانی هستند كه در ركاب امام مهدی (ع)به قتل می رسند.
درباره ی زمان هجوم اروپاییان به سرزمین های اسلامی، باید گفت كه براساس روایات، مدت پیمان صلحی كه با غربیان منعقد می گرد هفت سال است اما آنان بعد از گذشت دو سال و به نقل برخی روایات سه سال، خیانت نموده، پیمان شكنی می كنند، چنان كه در روایت ابن حماد به نقل از ارطات آمده است:«پس از كشته شدن سفیانی و به غنیمت درآمدن اموال قبلیه ی كلب، صلحی بین مهدی و فرمانروای طغیانگر روم برقرار شود؛ به گونه ای كه بازرگانان شما و آنها به كشورهای یكدیگر رفت و آمد كنند.آنها سه سال به ساختن كشتی های خود پردازند (نیروی دریایی خود را مجهز سازند)تا آنكه كشتی های رومیان در سواحل صور تا عكّا لنگر اندازند و آنجا صحنه ی كارزار گردد».
اما در روایتی كه قبلاً گذشت، خیانت و نقض پیمان آنها را پس از مدت بارداری زن یعنی بعد از نُه ماه بازگو كرد.والله العالم.
گرایش غربی ها به اسلام
شكست فاحش غربی ها به دست حضرت مهدی(ع)در فلسطین و شام، تأثیر فراوانی بر ملل و آینده ی آن خواهد گذاشت و بی تردید نفوذ كلام، در دنیای غرب، متعلق به مسیح؛ مهدی(ع)و موج افكار مردم اروپا كه پشتیبان آن دو بزرگوارند، خواهد بود.موجی كه عهده دار براندازی حكومت های كفر پیشه و برپایی حكومت هایی است كه با دولت حضرت مهدی (ع)رهسپار غرب می شود و به اتفاق یارانش شهر بزرگ روم، یا شهرهای روم را فتح می كند. برخی از روایات می گویند:او به همراه یارانش با گفتن برخی از این روایات می گویند:او به همراه یارانش با گفتن تكبیر آنها را فتح می نمایند.در روایتی چنین آمده است: «او قسطنطنیه، روم و سرزمین چین را می گشاید».
همچنین آمده است:«او رهسپار سرزمین روم شود و به اتفاق یارانش شهر بزرگ روم را آزاد كند»و اینكه:«شهری كه مهدی (ع)در روم فتح می كند، مركز و كانون سرزمین روم است».
از امام صادق (ع)نقل شده كه فرمود:«آنگاه رومیان به دست حضرت اسلام آورند و امام(ع)برای آنان مسجدی بنا كند و مردی از یارانش را نماینده ی خود قراردهد و باز گردد».
از عكرمه و سعید بن جبیر در تفسیر این گفته ی خداوند كه «لهم فی الدنیا خزیّ»(یعنی:برای آنان در دنیا خفّت و خواری است)نقل شده كه گفت:«مراد شهری در روم است كه آزاد گردد».
و در روایتی دیگر آمده است:«شهر رومی را با تكبیر هفتاد هزار تن از مسلمانان آزاد سازد».
نظرات شما عزیزان:
